Στην Ευρώπη η χειροπραξία διαδόθηκε μετά το 1945 και εφαρμόζεται σε διάφορες ορθοπεδικές και ρευματολογικές παθήσεις της σπονδυλικής στήλης.Αυτοί που ασχολούνται με την εφαρμογή της πρέπει να έχουν πλήρεις ιατρικές γνώσεις γενικής παθολογίας και κυρίως των παθήσεων των οστών και των αρθρώσεων. Με τη μέθοδο αυτή επιτυγχάνονται καλά αποτελέσματα σε παθήσεις που χαρακτηρίζονται από ελαφρές παραμορφώσεις και τοπικές ανωμαλίες. Σε αληθινές μετατοπίσεις σπονδύλων που ελέγχονται ακτινολογικά, όπως οι εξαρθρώσεις, οι σκολιώσεις κ.ά., η χειροπραξία δεν είναι αποτελεσματική. Επίσης, μπορεί να γίνει επικίνδυνη σε παθήσεις όπως η δισκοπάθεια, η οστεΐτιδα, ο ρευματισμός της σπονδυλικής στήλης, οι όγκοι της σπονδυλικής στήλης και του νωτιαίου μυελού.